کِم سِنتر

گاه نوشت های یک دبیر

کِم سِنتر

گاه نوشت های یک دبیر

پاول کارر

شیمیدان سوئیسی (۷۱۱۹-۱۸۸۹) Paul Karrer شیمی کارتنوئیدها ۷۱۹۳ کارر، فرزند دندانپزشکی از اهالی مسکو، در دانشگاه زوریخ به تحصیل پرداخت و از همان جا درجه دکترا گرفت. پس از مدتی کار در فرانکفورت به سال ۱۹۱۸ به دانشگاه زوریخ بازگشت و تا هنگام بازنشستگی اش در ۱۹۵۹ به عنوان استاد شیمی در آنجا به خدمت پرداخت.

کارر پژوهش هایش را با کار بر روی شیمی رنگدانه های گیاهی آغاز کرد. با آنکه او به بررسی رنگدانه های بسیاری پرداخت اما مهم ترین بخش کار وی به تعیین ساختار کاروتن، رنگدانه زرد رنگی که در سبزیجاتی نظیر هویج یافت می شود، اختصاص داشت.


 علاوه بر این او تا سال ۱۹۳۱ پرده از ساختار شیمیایی ویتامین A و همتای مصنوعی آن نیز برداشت. شباهت بین ساختار مولکولی کاروتن و ویتامین A از نظر کارر دور نماند و بعدها نشان داده شد که ویتامین A از شکسته شدن کاروتن در کبد حاصل می شود.


کارر در سال های ۱۹۳۵ به سنتز ویتامین B (ریبوفلاوین) و در ۱۹۳۸ به سنتز ویتامین E (توکوفرول) پرداخت.


سرانجام او به اتفاق نورمن هاورث (N.Haworth) به خاطره پژوهش هایش درباره ساختمان کارتنوئیدها، فلاوین ها و ویتامین های A و B، برنده جایزه نوبل شیمی سال ۱۹۳۶ شد.


از جمله آثاری که از وی به جا مانده می توان به کتاب درسی مشهور شیمی آلی اشاره کرد.


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد