رنگها را معمولا براساس خواص آنها و ساختمان ماده اصلی (ساختمان شیمیایی مواد) طبقه بندی میکنند. روش دیگر طبقه بندی رنگها براساس روش مصرف آنها در رنگرزی میباشد. روش و تکنیک رنگرزی به ساختمان ، طبیعت الیاف یا شئ مورد رنگرزی بستگی دارد. به عبارت دیگر رنگرزی پشم و ابریشم و دیگر الیاف به دست آمده از حیوانات با رنگرزی پنبه و الیاف به دست آمده از گیاهان تفاوت دارد.
ادامه مطلب ...بعضی از موادی که در تهیه ظروف مواد غذایی به کار برده شده اند می توانند در حین پخت و پز وارد غذا شوند و اثراتی را به دنبال داشته باشند. در اینجا انواع ظروف مواد غذایی و تاثیر آنها در پخت و پز مواد غذایی را برایتان می گوییم. ظروف آلومینیومی سبک هستند و به خوبی گرما را انتقال می دهند. بیشتر از نیمی از ظروف پخت و پز که امروزه به کار برده می شوند، آلومینیومی هستند. بعضی شواهد حاکی از آن است که آلومینیوم در درازمدت باعث بیماری آلزایمر می شود که البته این رابطه هنوز کاملا به اثبات نرسیده است. بعضی نظریه ها نیز مطرح است که جوش آوردن آب در کتری های آلومینیومی می تواند باعث بروز بیماری هایی همچون زخم معده، کولیت، خشکی دهان، یبوست و تغییر رنگ زبان شود.1- ظروف آلومینیومی :
این ظروف از ترکیب آهن و فلزات دیگر ساخته شده اند و بسیار با دوام و در مقابل فرسودگی مقاوم اند. این ظروف حاوی کروم، نیکل، مولیبدن و تیتانیوم هستند که به ظرف حالت سختی می دهند و آن را در مقابل آسیب ناشی از حرارت بالا، خراشیده شدن و ساییده شدن مقاوم می سازند.
ظروف استیل حرارت را به طور یکنواخت منتقل نمی کنند و غذا را باید مرتب در آنها هم زد تا یکنواخت حرارت ببیند. برای انتقال بهتر گرما به ته بیشتر این ظروف لایه آلومینیومی یا مسی می دهند. تولید کنندگان این ظروف هشدار می دهند که غذاهای اسیدی(مثل گوشت ،گوجه فرنگی،آلو ،چغندر و ...) و نمکی برای مدت طولانی در ظروف استیل نگهداری نشوند.
اگر چه پوشش این ظروف با خراشیدن یا سائیدن کنده می شود، ولی سازمان غذا و دارو تائید کرده که این ذرات بدون تغییر از بدن عبور می کنند و دفع می شوند و خطری برای سلامتی ندارند.
ظروف نچسب تنها وقتی مضر می شوند که تا دمای بالاتر از 350 درجه ی سانتیگراد یا 650 درجه ی فارنهایت حرارت داده شوند. این هنگامی رخ می دهد که یک ماهیتابه خالی روی شعله گذاشته شده است. در این حالت لایه ی نچسب، دودی آزاد می کند که سمی و آزاردهنده است. البته از دودی که روغن های معمولی روی حرارت ایجاد می کنند، کمتر سمی است.
پیچیدگی غذای بشر باعث چالشهای بسیاری در این زمینه شده و ارتباط آن با بیماریها برای انسان به صورت یک معما درآمده و زمینه را برای مطالعات بسیار فراهم آورده است. غذاهایی که هر روز خورده می شوند هزاران مواد شیمیایی ویژه دارند که برخی از آنها به خوبی شناخته شده و کمیت آن ارزیابی شده است و راجع به برخی دیگر اطلاعات ناقصی داریم و بقیه را اصلا نمی شناسیم، بنابراین قابل اندازهگیری نیستند. مواد شیمیایی موجود در غذاهای ما به طبقات زیر تقسیم می شوند:
وقتی شما یک سیب را از وسط به دو نیم تقسیم میکنید، آن سطحی که در معرض هوای محیط قرار میگیرد با اکسیژن موجود در هوا واکنش نشان داده و در نتیجه آن سطح به تدریج قهوهای رنگ میشود. بسیاری از میوهها، و سبزیجات نظیر سیب، گلابی، موز، هلو یا سیبزمینی دارای آنزیمی به نام پلیفنول اکسیداز یا تیروزیناز هستند که با اکسیژن موجود در هوا و همچنین فنولهای حاوی آهن که در این نوع محصولات وجود دارد واکنش میدهند. واکنش اکسیداسیون سبب ایجاد نوعی زنگزدگی در سطح این محصولات می شود. با برش میوه یا ایجاد هر گونه خراشی در سطح آن، سلولهای تشکیلدهنده بافت درونی میوه آسیب دیده و در نتیجه اکسیژن موجود در هوا با آنزیم و دیگر فرآوردههای شیمیایی موجود در این سلولها که به سطح میوه راه یافتهاند واکنش میدهد و پس از انجام این واکنش شیمیایی، رسوبات قهوهای رنگ زنگ مانندی در سطح برش خورده یا خراشیده شده دیده خواهد شد.