اثر تضعیف جاذبه هسته اتم بر یک الکترون مورد نظر در اتم، بوسیله الکترونهای دیگر آن اتم است که توسط اسلیتر در سال 1932 کشف شد:
" هر الکترون در اتم، بسته به موقعیتی که در اتم دارد مقدار معینی از بار مثبت هسته اتم را به خود اختصاص می دهد و از تاثیر آن بر الکترونهای دیگر ، جلوگیری می کند. البته میتوان گفت که الکترونهای دیگر نیز در نقش پرده یا سپری از تاثیر کامل بار هسته بر الکترون مورد نظر در اتم جلوگیری می کنند و یا به اصطلاح هسته را در مقابل آن الکترون می پوشانند. "