آرتور سی کلارک کیست؟

آرتور چارلز کلارک، نویسنده داستان های علمی-تخیلی، ازمشاهیر عصر حاضر است که در اغلب کشورها او را به دلیل رویاهای بلندپروازانها ش می شناسند؛ خصوصا به این خاطر که بسیاری از رویاهای او در زمان زندگی اش رنگ واقعیت به خود گرفت. وی تالیفات بسیاری در زمینه علوم و کاربردهای فناوری فضایی دارد که بسیاری از آنها الهام بخش هم عصرانش در بهره مندی از موهبت فضا بوده است.

آرتور سی کلارک، هفدهم دسامبر 1917 در مزرعها ی در ماینهد، شهری ساحلی در غرب سامرست انگلستان، در خانوادها ی کشاورز به دنیا آمد. از همان سال های نخستین زندگیا ش مجذوب داستان های تخیلی و نجوم بود و به مجلات علمى-تخیلى مانند "داستان هاى شگفت انگیز" علاقه زیادی داشت. به گفته دوستانش، وی همیشه در کتابفروشى محل پرسه مى زد و کتاب هاى علمى-تخیلى مثل "جنگ دنیاها" اثر "اچ جى ولز" را ورق مى زد و آنقدر کتاب را مى خواند تاپاره شود.

در مزرعه، کلارک دائم در حال آزمایش بود و براى خودش موشک هاى کوچک درست مى کرد. او حتى یک بار یکى از همکلاسى هایش را راضى کرد موشکى را به هواپیماى او ببندد که بعد از جهشى فشفشه وار سقوط کرد و سوخت.

وقتی کلارک شانزده ساله بود، "انجمن بین-سیاره اى بریتانیا" درلیورپول تاسیس شد. چندی نگذشت که کلارک یکی از اعضای فعالآن شد. پس از گذراندن مدرسه در زادگاهش در سال 1936 به لندن رفت و با پیوستن به این انجمن، علاقها ش را به علوم فضایی دنبال کرد. او با نوشتن مطالب علمی تخیلی همکاریا ش را با این انجمن آغاز کرد. تحصیلات پیش از دانشگاه را در سامرست گذراند و به عنوان ممیز حسابداری در بخش بازنشستگان هیأت آموزشی مشغول به کار شد.

در زمان جنگ دوم، مانند بسیاری مردان جوان دیگر، او نیز درگیرجنگ و مسائل آن شد. در سال 1941 در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان نام نویسی کرد و در آنجا به عنوان تکنسین و سپس مربی رادار تا سال 1946 خدمت کرد. سامانه دفاعی هشدار راداری از جمله برنامه هایی بود که کلارک در آنها شرکت داشت و همین موضوع باعث علاقه جدی او به مسائل ارتباطات راداری شد. او در مه 1943 به عنوان افسر خلبان رده فنی) گماشته شد و در نوامبر همان سال به سمت افسر پرواز ترفیع یافت. سپس به سمت مربی ارشد در آرایا ف (رویال ایرفورس یا نیروی هوایی سلطنتی منصوب شد.

کلارک بعدها رمان گلاید پث (مسیر پرواز) را بر اساس تجربه دوران خدمتش نوشت. آنطور که کلارک در این زندگین امه نوشته، درزمان جنگ بیشتر وقت خود را در بخش رادار کنترل زمینی گذرانده است. شیوه کنترل زمینی یا سی جیای، اگرچه در جنگ خیلی کارآمد نبود، چند سال پس از اختراع در خلال سال های 1948 تا 1949 در حمل و نقل هوایی بسیار مفید واقع شد. گلاید پث تنها رمان غیرعلمی-تخیلی کلارک است.

در سال 1945 ژورنال علمی وایرلس وورلد (دنیای بی سیم) مطلبی ازکلارک با عنوان "رله فرازمینى: آیا ایستگاه هاى راکتى مى توانند جهانرا تحت پوشش رادیویى قرار دهند؟" به چاپ رساند. امروزه "ایستگاه هاى راکتى" مورد نظر آقاى کلارک، همان ماهواره ها هستند . کلارکدر این مقاله، استفاده از سه ماهواره مخابراتی در مدار استوایی را توصیف

کرده بود که برقرارکننده ارتباط در سراسر دنیا بودند. 

کلارک در این نوشتار مداری با ارتفاع 35786 کیلومتر را برگزیده بود چراکه در این ارتفاع سرعت چرخش زمین با سرعت گردش ماهواره به دور آن یکسان است. در نتیجه ماهواره در نقطه ثابتی از فضا دربالای زمین قرار می گیرد. دوازده سال پس از آن، بشر برای نخستین بار در تاریخ، اولین ماهوار دست ساز خود، اسپوتنیک- 1، را به مدار

زمین فرستاد. با ارسال این ماهواره عصر فضا آغاز شد. هفت سال بعد، در 1964 ، سینکام- 3 نخستین ماهواره ای بود که عازم مداری شد کهکلارک پیش بینی کرده بود.

نخستین باری که کلارک ایده قرارگیری ماهواره ها در مدار زمین ثابت را مطرح کرد، به نظر بسیارى فکرى احمقانه بود، به طوری کهرئیس مجله وایرلس وورلد نیز در ابتدا نویسنده آن مقاله را دیوانه خطاب کرده و در نهایت مقاله با نظر مثبت سردبیر چاپ شده بود. اگرچهوی اولین کسی نبود که ایده ماهواره های زمین ثابت را مطرح کرد،اما یکی از بهترین ایده های وی که بسیار مفید واقع شد این بود که این ماهواره ها برای مقاصد مخابراتی استفاده شوند. او این نظریه را در

مقالها ی که خود در بین اعضای گروه هستها ی بریتانیا در سال 1945پخش کرد، پرداخت. بیست سال پس از طرح این فکر، ارلیب رد، برای نخستین بار شبکه مخابراتی جهانی برای تلفن، تلویزیون و مخابرات دیجیتالی پرسرعت شامل اینترنت برقرار کرد.

به عبارت دیگر، کلارک کاربردی را پیش بینی کرده بود که دودهه پس از آن امکان پذیر شد. به همین دلیل است که کلارک را دارای اندیشه ها ی والا و ادراکی آینده نگرانه می دانند. پیشنهاد سال 1945کلارک، در زمینه سامانه ارتباطی ماهوارها ی، در سال 1963 مدال طلای استوارت بالانتین موسسه فرانکلین و نامزدی دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 1999 را برایش به ارمغان آورد. 

پس از جنگ، در سال 1946 از نیروی هوایی بیرون آمد و تحصیلات رسمی اش را از سر گرفت. وی از کالج کینگ لندن کمک هزینه تحصیلی گرفت و در سال 1948 درجه کلاس یک ریاضی و فیزیک را از این کالج دریافت کرد. همچنین، بین سال های 1947تا 1950 ، رئیس انجمن بین سیارها ی بریتانیا شد. پس از آن در سال1953نیز دوباره ریاست این انجمن را به دست گرفت. در همان زمان، کتاب ها، مقالات و نوشته های بسیاری را به رشته تحریر در آورد. اولین داستانی که به صورت حرفه ای فروخت، داستان "گروه نجات" بود که در مارس 1945 آن را نوشت.

ادامه دارد...

تهیه کننده: محسن مرادی