شیمی درمانی

"پل ارلیش" ، پدر شیمی درمانی ، شیمی درمانی را درمان یک بیماری عفونی بدون صدمه زدن به میزبان بیان می‌کند.

شیمی درمانی یعنی استفاده از برخی داروهای شیمیایی برای درمان هر نوع بیماری. یکی از راههای درمان انواع سرطان‌ها نیز استفاده از برخی داروهاست که در اصطلاح پزشکی به آن شیمی درمانی می‌گویند. در شیمی درمانی پزشکان تلاش می کنند که ، بدون آزردن موضع مبتلا به بیماری و بافتهای مجاور عضو بیمار ، میکروبی را با داروهای خاص نابود و مهار کنند.

دید کلی
مردم از شنیدن واژه شیمی درمانی وحشت دارند و براین باورند که هر فردی که شیمی درمانی می‌شود، به بیماری سرطانی و درمان ناپذیری مبتلاست و بزودی زندگی را وداع خواهد کرد، در حالی که چنین نیست.

تاریخچه
اصول علم شیمی درمانی ، عمدتا در طول سالهای 1935 ـ 1919 برقرار گردید. ولی فقط از این موقع و بخصوص با ظهور سولفونامیدها و آنتی بیوتیکها بود که استفاده از مواد به عنوان محصولات مفید طبی واقعیت یافت. تنها مواد شیمی درمانی که قبل از زمان "پل ارلیش" شناخته شده بود، از گنه برای درمان مالاریا ، اپیکا برای اسهال آمیبی و جیوه برای درمان علائم سفلیس تجاوز نمی‌کرد.

سیر تحولی و رشد
30 سال اول قرن بیستم ، شاهد پیشرفت مواد شیمی درمانی مفیدی بود که در بین آنها ، ترکیبات آلی حاوی فلزات سنگین مانند آرسنیک ، جیوه و آنتیموان ، رنگها و تغییرات چندی در مولکول کینسین بود. این مواد ، پیشرفتهای فوق‌العاده‌ مفیدی را نشان داد، ولی با این حال زیانهایی در برداشت. 30 سال دیگر از قرن بیستم ، شامل دوران بیشترین پیشرفت در زمینه شیمی درمانی است.

برای اولین بار شیمی درمانی بین المللی در سال 1334 (ه.ش.) صورت گرفت. در آن زمان ، تنها یک داروی ضد سرطان وجود داشت، اما امروزه هزاران داروی جدید و موثر کشف شده است و هر ساله نیز افزون بر ده هزار نفر با شیمی درمانی نجات می‌یابند.
پیش از ایجاد مقاومت دارویی ، سلول های سرطانی از بین برود.
داروهای مورد مطالعه در شیمی درمانی
خواسته درمان یک بیماری عفونی بدون صدمه زدن به میزبان ، تا حدودی بوسیله آنتی بیوتیکی به نام پنی‌سیلین تا انجام رسیده است. در سالهای اخیر ، سولفونامیدها و سولفونها ، بسیاری از فنلها و مشتقات آنها ، مواد ضد مالاریا ، سورفاکتانها و مهمتر از همه ، آنتی‌بیوتیکها مورد مطالعه قرار گرفتند و برای استفاده در پزشکی معرفی شدند. پیشرفت این داروهای جدید موجب شد که بعضی داروهای قدیمی در رده داروهای کم اهمیت قرار گیرند و یا فقط از نظر تاریخی مورد توجه باشند.

اطلاعات در مورد مواد شیمی درمانی و موارد استعمال آنها می‌تواند بر حسب بیماریها و عفونتهایی که بر ضد آنها مصرف می‌شوند یا بصورت ترکیبات جداگانه یا گروههایی از ترکیبات وابسته بهم رده‌بندی گردند.