کربن تتراکلرید نام یک مایع بیرنگ آلی با فرمول CCl4 می باشد . این مایع کاربردهایی دارد به عنوان مثال یک حلال ناقطبی مناسب برای برخی از واکنش ها می باشد همچنین در ساخت کپسولهای آتش نشانی کاربرد دارد.
تتراکلرید کربن درهواى اتاق سریعاً به فرم بخار در مى آید . این ماده سمیت بالائى دارد و به دلیل اینکه
سریعاً به فرم بخار در مى آید، ازطریق استنشاق بسیار خطرناک و مضر است . این ماده برروى سیستم
اعصاب مرکزى اثر مى گذارد که نشانه هاى آن عبارت است از سردرد، تهوع، گیجى و خواب آلودگى،
استفراغ، مستى و عدم هماهنگى . درمواجهه هاى کوتاه مدت با این ماده صدمات کبدى و کلیوى دیده شده
است. علائم آسیب کبدى عبارتنداز درد و حساس شدن کبد، و زردى پوست و چشم (یرقان). علائم آسیب
کلیه عبارت است از کاهش یا قطع ادرار و جمع شدن مایع در بدن . در بسیارى از گزارشات، مرگ در اثر
مواجهه با این ماده گزارش شده است.
نِشادُر نمکی است جامد و بلورین که بیرنگ و بی‌بو است و از ترکیب جوهرنمک (اسید کلریدریک) و آمونیاک بدست می‌آید. فرمول شیمیایی این ماده NH4Cl است و نام علمی آن کلرید آمونیوم است. مزهٔ نشادر زننده است و در آب گرم به خوبی حل می‌شود. در گذشته از نشادر در سفیدگری و لحیم‌کاری استفاده می‌کردند.
آمونیوم کلرید د ر جعبه هایی در فروشگاههای سخت افزار برای تمیز کردن آهن لحیم شده و سفید کردن آن بکار می رود.
سایر کاربردها شامل مکمل تغذیه ی احشام و گاوها، برای ساخت شامپو های سر، برای چاپ منسوجات و پارچه ها و نیز برای ساخت داروی ضد سرفه بکار می رود. خاصیت خلط آوری آن سبب تحرک غشاء مخاطی نایژکها می شود.
لطفاً به سایت زیر مراجعه نمایید:
http://en.wikipedia.org/wiki/Autocatalysis
یا با وارد کردن کلمه کلیدی Autocatalysis در موتورهای جستجو ، جستجو نمایید.
شناسایی کاتیونها
بطور کلی روشهای متفاوتی برای شناسایی انیونها و کاتیونها وجود دارد.
یکی از روشهای ساده برای شناسایی کاتیونها، استفاده از آزمایش شعله و مشاهده ی تغییر رنگ شعله به وسیله ی کاتیون فلزی مورد نظر است. البته قبل از آن باید رنگ شعله ایجاد شده به وسیله ی کاتیونهای متفاوت را دانست. اینکه رنگ شعله ی کاتیونهای لیتیم، کلسیم و استرانسیم هر سه به رنگ قرمز هستند یا اینکه مس شعله را به رنگ سبز در می آورد.
قانون سوم ترمودینامیک بیان می کند که دسترسی به صفر مطلق امکان ناپذیر است و ما هرگز نمی توانیم به صفر مطلق برسیم. در عمل نیز همین طور است. هنوز دانشمندان نتوانسته اند به دمای صفر مطلق یا 273- درجه سانتیگراد برسند.
اما می توان شرایطی فراهم کرد که به نزدیکی های صفر مطلق رسید و دانشمندان با این روش ها به دمای 3 درجه کلوین رسیده اند.