| دانشمندان با بهره‌گیری از فن‌آوری نانو موفق به ابداع یک وسیله خورشیدی شده‌اند که قادر است گاز دی اکسید کربن را به سوخت تبدیل کند. به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این وسیله که انرژی آن فقط از نور طبیعی خورشید تامین می‌شود، مجموعه‌ای از نانو لوله‌های کربنی است که می‌تواند ترکیبی از دی اکسید کربن و بخار آب را به مقادیر غیر قابل پیش‌بینی از گاز طبیعی تبدیل کند. این وسیله شیوه‌ای جدید برای گرفتن دی اکسید کربن از اتمسفر و تبدیل آن به سوخت یا سایر مواد شیمیایی ارائه می‌کند. کرایج گریمز، استاد دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که سرپرستی تیم پژوهشی در این تحقیق را بر عهده داشته است، خاطر نشان کرد: با استفاده از این وسیله جدید می‌توان از میزان انتشارات گازهای گلخانه‌ای حاصل از احتراق سوختهای فسیلی که سبب افزایش گرمای جهانی شده است، کاست. وی در توضیح مزیت این ابزار جدید نسبت به تکنیکهای قبلی، گفت: هر چند سایر گروههای تحقیقاتی روشهایی را برای تبدیل دی اکسید کربن به ترکیبات آلی مانند متان ابداع کرده اند، اما آنها اغلب از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به عنوان کاتالیزور استفاده می‌کنند که برای قدرت بخشیدن به واکنشهای آن به نور فرابنفش نیاز است، اما مزیت وسیله ابداعی آن است که به راحتی با نور طبیعی خورشید می‌توان از قابلیت آن در تبدیل CO2 به سوخت بهره‌مند شد | |
ما در طول تاریخ در مورد طبیعت ستارگان اندیشیده ایم و مطالعه کرده ایم، اما فقط در قرن بیستم توانستیم ساختار و تکامل آنها را و مخصوصاً منبع انرژی عظیمشان را بفهمیم. ما در علم نجوم نیاز داریم که درباره کمیتهای بزرگ، فواصل بزرگ، زمانهای بلند و جمعیتهای زیاد سخن بگوییم، و این مقادیر را در ابعاد میلیون و میلیارد (میلیون 1000) اندازه بگیریم. فواصل در کهکشانها آنقدر بزرگند که عاقلانه نیست برای اینکه آن را با مقیاس های معمولی، که برای اندازه گیری فواصل در زمین به کار می بریم، مانند مایل یا کیلومتر بیان کنیم. حتی اگر میلیاردها مایل یا کیلومتر حرکت کنیم نیزنخواهیم توانست خیلی از زمین دور شویم. می توانیم فواصل بزرگ را با مدت زمانی که نور با سرعت زیادی آنرا بپیماید، مشخص کنیم، و این به ما اجازه می دهد اعداد کوچکتری به کار ببریم. بدین طریق به جای آنکه بگوییم خورشید 93000000 مایل با ما فاصله دارد می توانیم بگوییم 8 دقیقه نوری فاصله دارد. فاصله زمین تا خورشید 1 واحد نجومی (Astronomical Unit: AU) خوانده می شود. 5 ساعت طول می کشد تا نور، فاصله خورشید تا پلوتو را بپیماید- که {قبلاً} دورترین سیاره در منظومه شمسی {محسوب می شد}- بنابراین می گوییم پلوتو در فاصله حدود 5 ساعت نوری یا 40 AU (واحد نجومی) از خورشید قرار دارد.
با نگاهی به آسمان شب می توانید صدها نقطه ی روشن ببینید. بیشتر آنها ستاره هایی هستند در کهکشان ما «راه شیری» که یکی ازشاید میلیاردها کهکشان در جهان باشد. نزدیکترین ستاره به خورشید پروکسیما قنطورس- کوچکترین عضو سیستم سه تایی آلفا قنطورس در فاصله 2/4 سال نوری است. یک سال نوری، مسافتی است که نور در یک سال پیموده است، وبرابر است با 46ر9 میلیون میلیون یا 1012 × 9.46 کیلومتر. پس می بینید که استفاده کردن از واحد کیلومتر برای فواصل نجومی عملی نیست.
ما در کهکشان راه شیری زندگی می کنیم. دلیل این نامگذاری این است که از دید ما مانند یک نوار درخشنده ی سفید رنگی در آسمان شب دیده می شود. کهکشان راه شیری یک سیستم عدسی مانند بزرگ، شامل میلیاردها ستاره است. خورشید ما فقط یکی از آنهاست. وقتی این کهکشان با نور دهی طولانی مدت عکس برداری می شود، قسمتهایی از که آن قابل دیدن با چشم غیر مسلح نبود، نمایان می شود. دراین تصویر قسمتی از مرکز کهکشان در صورت فلکی قوس نشان داده شده است. نوارهای تاریکی از غبارمیان ستاره ای در مقابل نور میلیونها ستاره قرار گرفته است. سحابی های تابشی سرخ و سحابی بازتابی آبی نیز قابل رویتند. راه شیری شبیه کهکشان آندرومرا است. توجه کنید که این تصویر شبیه قسمت کوچکی از کهکشان مارپیچی NGC891 است که در تصویر بعد نشان داده شده است. ستاره قلب العقرب یک غول سرخ است، با حجم 300 برابر خورشید، که به صورت یک ستاره روشن در پایین مرکز تصویر دیده می شود.
اگر خورشید را در فاصله ی 200 متری از زمین قرار دهیم و زمین به اندازه یک سکه ی 2 ریالی باشد، قنطورس باید در فاصله 56300 کیلومتری قرار گیرد. همانطور که می بینید، بازهم این ستاره در فاصله ای نه چندان نزدیک قرار می گیرد. خورشید ستاره ای است معمولی که نزدیکترین ستاره به زمین محسوب می شود. راه شیری یک منظومه ی عدسی شکل غول آسا است که شامل ستاره ها، گازهای میان ستاره ای، غبار و ماده اسرارآمیز سیاه می باشد. ستاره شناسان تخمین زده اند که راه شیری حدود 200 میلیارد ستاره دارد، بیشتر از تعداد دانه های شن در چندین کیلومتر ساحل شنی! نور 100000 سال طول می کشد تا از یک طرف این عدسی به طرف دیگر آن برود، بنابراین اگر فکر می کنید خورشید به طور غیرقابل تصوری دور است دیگر چطور می خواهید فواصل کیهانی را تصور کنید؟! بقیه کهکشانها میلیونها یا حتی میلیاردها سال نوری از ما دورند. چه می توانم بگویم؟ جهان فضای بزرگ متحیرکننده و بسیار عظیمی است (و پیوسته در حال بزرگتر شدن است).
اخترشناسان دانشگاه هنگ کنگ با رصد دو انفجار کیهانی در نزدیکترین ابرنواختر قابل رصد از زمین اعلام کردند موفق به مشاهده یک ستاره کوارکی شده اند. به گزارش خبرگزاری مهر، زمانی که یک ابر نواختر منفجر می شود از خود سیاهچاله و یا بقایای حجیمی به نام ستاره نوترونی به جا می گذارد. با این حال تحقیقات اخیر احتمال سومی را نیز شامل می شود. ستاره های کوارکی که پس از افت فشار ناشی از شکل گیری سیاهچاله ها به وجود می آیند. اخترشناسان بر این باورند این ستاره ها پس از مرحله ستاره های نوترونی شکل می گیرند، زمانی که فشار درون یک ابر نواختر تا زمانی که نوترونها به اجزای تشکیل دهنده خود یعنی کوارکها تبدیل شوند افزایش می یابد. این فرایند ستاره های حجیم تری را نسبت به ستاره های نوترونی به وجود می آورد. مشاهده یک ستاره کوارکی می تواند شرایط پس از بیگ بنگ را روشن سازد زیرا طی این دوره زمانی جهان از مواد حجیم کوارکی فوق داغ انباشته بوده است. با وجود اینکه گروه های پژوهشی فراوانی ادعای کشف ستاره های کوارکی را داشته اند تاکنون هیچ یک از این کشفیات تایید رسمی نشده است. با این حال محققان دانشگاه هنگ کنگ در چین به تازگی شواهدی را مبنی بر شکل گیری ستاره کوارکی در میان یک ابر نواختر درخشان به نام SN 198A ارائه کرده اند. این ابرنواختر در نوع خود کمترین فاصله را با زمین دارد. تولد ستاره های نوترونی همواره به همراه یک انفجار نوتورنی پنداشته شده است. اما زمانی که این گروه تحقیقاتی اطلاعات مربوط به دو ردیاب نوترونی را مورد بررسی قرار دادند دریافتند که این ابرنواختر از دو انفجار مجزا برخوردار بوده است. میان این دو انفجاز تاخیر زمانی مشخصی وجود دارد به همین دلیل دانشمندان بر این باورند اولین انفجار زمانی رخ داده است که یک ستاره نوترونی شکل گرفته در حالی که انفجار همجوار با شکل گیری یک ستاره کوارکی رخ داده است. بر اساس گزارش نیوساینتیست، اخترشناسان چینی نظریه خود را قابل قبول و معقول اعلام کرده اند و بر این باورند این فرضیه جدید می تواند بسیاری از خصوصیات کلیدی این ابرنواختر را شرح دهد. با این حال برخی از اخترشناسان چنین نتیجه گیری را قابل اعتماد ندانسته و تحقیقات بیشتر را برای کشف موجودیت این دو انفجار لازم می دانند. یکی از گامهایی که در این راستا و طی دهه آینده برداشته خواهد شد ارسال رصدخانه اشعه ایکس است که می تواند چهره ای متفاوت و قابل تشخیص را از این دو نوع ستاره ارائه دهد.
یک دانشمند روسی اعلام کرد پشه‌ها طوری سیستم بدن خود را مدیریت می‌کند که می‌تواند مدت 18 ماه در فضای خارج جو زمین زنده بماند.
به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آناتولی گریگوریوف ــ معاون آکادمی علوم روسیه ــ درباره آزمایشی که در این زمینه انجام داده است، گفت: ما پشه‌ای را از فضا به زمین باز گردانده‌ایم، این حشره هنوز زنده است و پاهایش تکان می خورد.
آناتولی افزود: این پشه در طول مدت آزمایش هیچ غذایی نخورده و در برابر تغییرات دمایی شدید از منهای 150 درجه سیلیسیوس در سایه گرفته تا 60 درجه سیلیسوس در نور خورشید قرار داشته است.
به گفته این دانشمند روسی، پشه تحت آزمایش طی این تحقیق از ایستگاه فضایی بین‌المللی خارج شده است.
در این پژوهش دانشمندان آکادمی علوم روسیه در تلاش برای ارزیابی پرتوهای کیهانی روی ارگانیسمهای زنده هستند.
آنها دریافتند که پشه برای این که از این شرایط جان سالم به در ببرد خود را با وضعیت موجود تنظیم می‌کند
دبیران هدایت کننده تلسکوپ فضایی هابل تصمیم گرفته‌اند که برای مطالعه و بررسی بر روی جرم آسمانی بعدی که توسط این تلسکوپ صورت می گیرد از افراد عادی کمک بگیرند . علاقه‌مندان درسراسر این کره خاکی می توانند با انتخاب یکی از گزینه ها به این هدف تحقق بخشند. شش گزینه وجود دارد که فقط می توان یکی از آنها را انتخاب نمود.
ادامه مطلب ...